แผ่นดินไหว 28/03/2025

แผ่นดินไหวแรงครั้งแรกในกทม.

รู้สึกพื้นสั่น เลยคิดว่าเพราะใส่แว่นที่พึ่งตัดมาใหม่เมื่อวานหรือเปล่า แต่พอมันสั่นแรง และสบตากันกับเพื่อนในออฟฟิศแล้วว่านี่มันแผ่นดินไหว ก็รีบไปหลบใต้โต๊ะ สั่นแรงน่ากลัวมาก นานด้วย น่าจะเป็น 1-2 นาที โคมไฟแกว่งไปมา สักพักจนมันนิ่ง ก็ไม่รู้ต้องทำไงต่อ คนก็วิ่งออกไปบันไดหนีไฟกัน เราอยู่กับ Htet ก็คุยกัน ทำไงดี เอาไงต่อ ไม่รู้เหมือนกัน จนคนในออฟฟิศเขาหายไปกันหมดละ แล้วได้ยินเสียงคนอพยพกันทางบันไดหนีไฟ ก็เลย เอาละ ไปกัน ตัดสินใจอพยพกัน

ในบันไดหนีไฟคนแน่นมาก มีคนท้องด้วย มีคนพยุงมา2ด้าน ดมยาดมไปด้วย มีเสียงตะโกนให้วิ่ง ให้รีบ ให้เดินไวๆ เป็นระยะ แต่ก็รีบไม่ได้มาก คนมันเยอะ

พอลงมาถึงพื้น ก็ไม่รู้ว่าต้องทำไงต่ออีก เน็ตก็ไม่ค่อยดี ก็ส่งข้อความหาที่บ้านก่อนว่าว่าแผ่นดินไหว อพยพอยู่ ปลอดภัยดี เดินหาคนหน้าคุ้นๆ สักพักก็รวมกลุ่มกันกับคนในออฟฟิศได้ คนจากตึกรอบๆ ในบริเวณพระราม 9 ก็ลงจากตึกมาข้างล่างกันหมด เต็มพื้นที่จ๊อดแฟร์เดิมที่ตอนนี้เป็นพื้นที่โล่ง ก็ยืนรวมกลุ่มกัน เช็คข่าวผ่านทางมือถือ สักพักอยู่ดีๆ ก็มีคนกรี้ด ชี้ไปที่ตึกด้านหลัง ฝูงชนก็ตระหนัก แล้วทุกคนก็วิ่งหนีกัน วิ่งกันลงไปบนถนนที่รถวิ่งเลย เราก็เพื่อนก็สงสัยว่าหนีไรกัน วิ่งหนีแบบงงๆ จนสงบลง ก็คิดว่าคน panic กันไปเองแหละ แต่ก็มีคนว่าตึกมันไหว นี่ก็ไม่เห็น แต่คิดว่าคงเป็น aftershock แล้วก็เลยรวมกลุ่มกันใหม่ เพราะวิ่งหนีเมื่อกี้ กลุ่มแตกกระจายกันหมด

ก็ไปรวมกันตรงที่โล่งจุดนึง ถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีประกาศอะไรจากทางการ ก็ติดตามข่าวต่อ รอให้เขาบอกแนวทางแหละว่าต้องอะไรยังไงต่อ เพราะสำหรับทุกคน นี่ก็เป็นแผ่นดินไหวใหญ่ครั้งแรก ทำตัวไม่ถูก ก็เห็นข่าวว่านายกนัดประชุมด่วน ก็รอดู แต่อ่านข่าวดูอีกที ก็เห็นว่านัดประชุม 17:00 ก็คิดว่าไม่รอละ สุดท้ายก็น่าจะต้องกลับบ้าน ตึกก็ไม่ควรขึ้นในวันนี้แล้วล่ะ

แล้วก็มีรถไอติมเข้ามาขาย เลยเลี้ยงไอติมเพื่อนๆ ไป เย็นชื่นใจ ผ่อนคลาย แล้วก็มีคุณป้าตรงนั้นเอาน้ำมาแจกให้คนแถวนั้นดื่ม ใจดีมากก ขอบคุณนะคะ คุณลุงก็เอาเก้าอี้มาวาง เรียกพวกเราไปนั่ง

เท่าที่คุยกันหลายคน ทุกคนคิดว่าตัวเองป่วย หน้ามืด

จนตึกประกาศว่าขึ้นไปเอาของได้ ก็กลับไปที่ตึกกัน แยกย้ายกันกลับบ้าน เราไม่ขึ้นตึก ทิ้งคอมกับเบสที่พกมาเพราะวันนี้นัดซ้อมกันไว้ข้างบนนั่นแหละ

เอารถออก กลับบ้าน ทั้งที่รู้ว่ารถติดมาก แต่ก็ตัดสินใจกลับบ้านเลยอยู่ดี เพราะไม่รู้จะไปอยู่ตรงไหน ทำอะไรแล้ว รถติดหนักมากตามคาด แถมโทรศัพท์ก็แบตหมด ก็ติดตามสถานการณ์ผ่านวิทยุ ดับเครื่องรถตอนรถติด เพราะน้ำมันก็ใกล้หมดด้วย เนื่องจากรถติดมาก ก็มีหลายคัน น้ำมันหมด ไฟฟ้าหมด ระหว่างทางเจอรถจอด 4-5 จุดเลย รถก็ยิ่งติด คนก็ไม่มีมารยาท/น้ำใจ มาปาดเข้า ขอเปลี่ยนเลยก็ไม่ให้กัน

ฟังจากข่าว นายก (อุ๊งอิ๊ง) ยกเลิกประชุมที่ภูเก็ต นัดประชุมด่วน 17:00 ที่กทม. และเดินทางมากทม.

ผู้ว่ากทม. (ชัชชาติ) จัดตั้งศูนย์บัญชาการทันทีหลังเกิดเหตุ ประกาศ 4 สวนสาธารณะให้ประชาชนไปอยู่ค้างคืนได้ ประกาศช่องทางให้ประชาชนอัพโหลดภาพตึกร้าว ระดมวิศวกรช่วยประเมิน ฯลฯ ทำงานดีรวดเร็ว มีความชัดเจนว่องไว สร้างความเชื่อมันให้ประชาชนดีมาก

รถไฟฟ้าหยุดวิ่ง ตรวจระบบอย่างน้อยก็เปิดเช้าวันถัดไป ขนส่งทางน้ำ ยืดเวลาเปิดบริการ เรือคลองแสนแสบวิ่งถึง 20:30

พอถึงบ้านหลังจากผ่านไป 3-4 ชั่วโมง ประเด็นที่คนคุยกันคือ

1. การเตือนภัย
2. ตึกที่ถล่ม ทำไมถล่ม

มันน่าโกรธมากๆ ที่ 1. ทำไมตึกถล่ม โครงสร้างไม่แข็งแรงหรอ ได้ไง?? 2. ถ้าการเตือนภัยมันดี คนงานในตึกนั้นก็จะมีเวลาหนีทัน ไม่ต้องตาย

มันหมดคำจะพูดอะ เราผ่านเหตุการณ์สึนามิมา 20 ปีแล้ว เราเพิ่งผ่านเหตุการณ์กราดยิงมาหลายครั้งในรอบไม่กี่ปีนี้ เราพูดถึงระบบ emergency alert กันมาไม่ใช่เพิ่งวันนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทำไมมันยังใช้งานไม่ได้ ถ้าเกิดแบบสึนามิอีกวันนี้ แล้วระบบนี้มันใช้ไม่ได้แบบนี้อีก เกิดการสูญเสียมากมายอีก มันจะน่าเจ็บใจขนาดไหน แล้วแม้ว่าเหตุการณ์วันนี้มันจะไม่ได้ร้ายแรงขั้นนั้น แต่ก็เกิดการสูญเสีย ที่เราป้องกันได้ มันก็โกรธมากๆ แล้ว เงินภาษีที่เอาไป เอาไปทำไร ทำตึกที่ถล่ม? ทำระบบเตือนภัยที่ผ่านมา 7 ชั่วโมงแล้วไม่มีเตือนไรเลย

Gallery